جغد های 5000 ساله ؛ طلسم های رازآمیز یا عروسک های باستانی؟ - آموزشگاه ما

خبرنگاران | باستان شناسان از اواخر قرن نوزدهم در سراسر شبه جزیره ایبریا شمار زیادی از پلاک های جغدمانند را در مقبره ها، گودال ها و شکاف ها کشف نموده اند. با این حال، سال ها است که محققان بر سر کاربرد این گنجینه از تخته سنگ های کوچک به توافق نظر کامل نرسیده اند.

به گزارش خبرنگاران ، بعضی آن ها را مصنوعات مذهبی می دانند که احتمالاً برای خالقان آن ها کاربرد نمادین داشته و دیگران حدس می زنند این مصنوعات، بت هایی هستند که در زمان پریشانی پرستش می شدند. عده ای دیگر نیز بر این باورند که این ها مصنوعاتی رازآمیز نیستند، بلکه به افتخار مردگان ساخته می شدند.

حالا خوزه نِگروُ و همکارانش این حدسیات و تفاسیر را مجدداً ارزیابی کردند و به این نتیجه رسیدند که این پلاک های طرحِ جغد ممکن است به وسیله افراد کم سن و سال بر اساس گونه های جغد منطقه خودشان ساخته شده باشد؛ ساخته هایی که احتمالاً به عنوان عروسک، اساب بازی یا طلسم از آن ها استفاده می شده است.

(مقایسۀ جزء به جزء تصویر پلاک ها با تصویر جغد واقعی)

نویسندگان در یک مقیاسِ یک تا شش و بر اساس تطابقِ ویژگی های جغدِ واقعی (از جمله دو چشم، پر ها و طرح شان، منقار، بال ها و شکل سر) با مصنوعات یافت شده، به 100 پلاک موجود امتیاز دادند. آن ها شباهت های زیادی را میان 100 نقاشیِ معاصر از جغد به وسیله بچه هاِ چهار تا سیزده ساله و این پلاک ها یافتند. نقاشی های جغدِ بچه ها با بالا رفتن سن و مهارت هایشان، شباهت نزدیک تری با مصنوعات باستانی جغد پیدا می کرد.

حکاکی های جغد ممکن است به وسیله نوجوانان اجرا شده باشد، چون مشابه نقاشی های دانش آموزان دبستانی امروزی است. این موضوع نشان می دهد که نقاشی های الگووار، جهانی و جاودان هستند.

بسیاری از پلاک ها در قسمت بالایشان دارای دو سوراخ هستند که به باورِ تیم تحقیقاتی، عبور نخ یا سیم برای آویزان کردن آن ها به عنوان اشیای تشریفاتی را بی فایده می نماید. خوآن خوزه نِگرو حدس می زند از این سوراخ ها برای فرو کردن پَر استفاده می شده که نمایانگر دسته های پر روی گوشِ بعضی از گونه های جغد است، مثلاً جغد گوش دراز یا آسیوُ اُتوس.

(یکی از پلاک ها با دو سوراخ در بالای آن که ممکن است جایِ قرار دادنِ پَر بوده باشد)

اگر اسباب بازی های سنگی در سرانجام عصر سنگی ساخته شده باشند، ابزار فلزی در دوره های بعدی بدون شک، کارِ حکاکی پیکره های چوبی را آسان تر نموده است؛ چیزی که به ندرت می تواند اثری از خود در سوابق باستان شناسی به جا گذاشته باشد درست مانند قطعات پوست یا بافت که آن ها نیز به سرعت فاسد می شوند. بنابراین، اشیاء جغدمانندِ حکاکی شده روی سنگ شاید شاهدی بر یکی از معدود تصورات اجمالی ما از رفتار بچه ها در سوابق باستان شناسی جوامع اروپایی باستانی باشد.

(بقایای مختلفی از مصنوعات جغدمانند که قدمت آن ها به هزاران سال پیش بازمی شود. دانشمندان 4000 مورد از این مصنوعات را تا به امروز کشف نموده اند.)

حدس محققان این است که شاید بچه ها از اسباب بازی های جغدشان به عنوان بخش هایی از یک بازی بزرگ تر شبیه کفش، ماشین یا انگشتانه مونوپولی استفاده می کردند با این تفاوت که شاید هر کودک پلاک خاص خودش را داشته است. شاید این تفاوت روشن کند که چرا بعضی از مدل های اسباب بازی درون گور ها پیدا شدند. بچه های که از جهان می رفتند با همراهِ کوچک و بی جان خودشان دفن می شدند یا شاید از دید بزرگ سالان، آن پیکره ها به قدری خاص بودند که در مراسم خاکسپاری بنا به دلایل احساسی به کار برده میشدند. به همین علت به جای طلا و سنگ های گرانمایه که کاربردشان آن موقع رایج تر بود از دست سازه ای از جنس سنگ در مراسم خاکسپاری استفاده میشد.

در نهایت، فرضیه دیگری که وجود دارد این است که شاید این مصنوعاتِ جغدمانند عروسک بودند. به نظر می رسد بعضی از پلاک ها نقاشی شده و با پارچه ملبس شده اند.

منبع: arkeonews

مترجم: زهرا ذوالقدر