5 فیلم مشترک استیون اسپیلبرگ و تام هنکس از بدترین تا برترین - آموزشگاه ما

تام هنکس و استیون اسپیلبرگ یکی از تکرار نشدنی ترین تیم های خلاق هالیوود هستند. مارتین اسکورسیزی، رابرت دنیرو و لئوناردو دی کاپریو را در اختیار داشت و جان فورد با جان وین همکاری می کرد. با این حال، از سال 1998 همکاری بین یکی از عظیم ترین کارگردانان و یکی از عظیم ترین ستاره های هالیوود آغاز شد که تا به امروز ادامه داشته است.

هنکس و اسپیلبرگ هر دو کار خود را با ژانری پرطرفدار آغاز کردند. هنکس با فیلم اسپلش 1984 و اسپیلبرگ با فیلم آرواره ها 1975 معروف شدند. در حالی که هنکس قدرت بازیگری خود را در کمدی های مختلف اثبات می کرد، اسپیلبرگ در فیلم هایی مثل ای.تی موجود فرازمینی (E.T. The Extra-Terrestrial) و مهاجمان صندوق گمشده (Raiders of the Lost Ark)، به موفقیت رسید. وقتی اسپیلبرگ در سال 1992 جایزه اسکار کارگردانی را برای فهرست شیندلر و هنکس در سال های 1994 و 1995 جایزه اسکار برترین بازیگر نقش اول مرد را برای بازی در فیلم های فیلادلفیا (Philadelphia) و فارست گامپ (Forrest Gump) دریافت کردند، به طرز قابل توجهی به معروفیت رسیدند. چندی نگذشت که این زوج برای یکی از شاهکارهای ژانر جنگی، با اسم نجات سرباز رایان (Saving Private Ryan)، به هم ملحق شدند.

آن ها بعد از این همکاری تقریبا جدایی ناپذیر شدند. وقتی همکاری اسپیلبرگ و هنکس اعلام شد، کیفیت بالای آن تقریبا تضمین شده بود و مورد حمایت مخاطبان، منتقدان و آموزشگاه اسکار نهاده شد. همکاری این دو چهره مطرح هالیوود از ابتدا تا به حال، در ادامه رتبه بندی شده است.

5. ترمینال (The Terminal)

با این که این اثر هنری، یکی از فراموش نشدنی ترین همکاری اسپیلبرگ و هنکس است، اما فیلم نامه ضعیفی دارد (اگرچه هنوز در مقایسه با بعضی از فیلم های دیگر یک شاهکار است). ایده های استیون اسپیلبرگ در داستان فیلم بسیار پیچیده است، که الهام گرفته از یک داستان واقعی در خصوص مردی در اروپای شرقی است که از طرف حکومت مجبور شده تقریبا به مدت یک سال در فرودگاه جان اف. کندی (JFK) نیویورگ زندگی کند. از انتخاب کارگردان برای شکل دادن همه چیز به احساسی ترین شکل ممکن گرفته تا لهجه خنده دار نقش اصلی، ظرافت در این فیلم معنایی ندارد. با وجود محبوبیت ذاتی هنکس، نامناسب بودن او برای این نقش احساس می گردد. با این اوصاف، هنرمندان با استعداد زیاد دیگری در این فیلم نقش آفرینی می نمایند.

اسپیلبرگ محیط فرودگاه JFK را، با انبوهی از نگهبانان مهربان، خدمه سالن غذاخوری، ماموران کنترل چمدان ها و مهمان دار زیبایی با بازی کاترین زتاجونز، به یک سرگرمی گاه مجذوب کننده تبدیل می نماید و همه این ها زندگی در فرودگاه را قابل تحمل می نماید. گرچه این حواشی بیش از حد مجاز است، اما هنوز هم یک اثر بسیار مجذوب کننده با کارگردانی یکی از برترین فیلم سازهای آمریکایی و هنرنمایی یکی از برترین بازیگران هالیوود شناخته می گردد.

4. پل جاسوس ها (Bridge of Spies)

محصول قرن بیست و یکم اسپیلبرگ تا حد زیادی به وسیله داستان های آمریکایی، و به دور از ایده آل گرایی شجاعانه و شگفتی های فیلم های قبلی او، پر شده است. هنکس در چندین مورد با جیمی استوارت، فرانک کاپرا و اسپیلبرگ همکاری نموده است، اما شاید هیچ کدام بهتر از این فیلم درام که در دوران جنگ سرد روایت می گردد، نباشند. در این جا، او نقش جیمز د. دونووان، وکیل بیمه آمریکایی را بازی می نماید که می خواهد روز دادگاه، عدالت را در خصوص جاسوس آمریکایی، رودلف ابل (مارک رایلنس) برقرار کند. این فیلم نامه بی نظیر که به سبک قدیمی است و نامزد جایزه اسکار شد، میهن پرستی و عرق ملی را نشان می دهد.

در حقیقت در این فیلم نامه چیزهای جالب تر و تاریک تری وجود دارد. برای مثال فیلم برداری تاریک پل جاسوس ها و پلان دیدنی سقوط هواپیما بسیاری از مخاطبان را تحت تاثیر قرار داد. درست است که در بسیاری از صحنه های مربوط به زندگی شخصی دونووان کاستی هایی دیده می گردد، مثل جایی که همسر و رئیس او در برابر سماجت های احساساتی اش مبنی بر این که همه مستحق دفاع هستند و همه مهم هستند مقاومت نشان می دهند، با این وجود، هنکس در این فیلم خارق العاده است. او نشانه نجابت و درست کاری است و هر جا که در کنار راینلس (که به خاطر بازی آرام، زیبا و فریبنده خود برنده جایزه اسکار شد) قرار می گیرد صحنه های بسیار مجذوب کنندهی را به تصویر می کشند.

3. پست (The Post)

باورش سخت است که تام هنکس و مریل استریپ پیش از فیلم پست هرگز در فیلمی با هم بحث و دعوا نداشته اند و همین طور همکاری آتشین آن ها در فصل جوایز فقط توانست نامزد دریافت جایزه اسکار گردد و چیزی برنده نشدند. مانند دیگر فیلم های اسپیلبرگ به راحتی می توان پست را هم نادیده گرفت.

با این حال، در این درام بی احساس و خشن، تمام بازیگران از سارا پلسون گرفته تا باب اودنکرک، جسی پلمونس و متیو ریز، همگی بازی درخشانی دارند اما بازی ناب ستاره هایی چون هنکس و استریپ را نمی توان با آن ها مقایسه کرد. استریپ در نقش کاترین گراهام فوق العاده بازی کرد و نامزد کسب جایزه اسکار شد و هنکس در نقش سردبیر اجرایی پست، بن بردلی، نقش آفرینی بسیار زیبایی داشت. او در یکی از برترین بازی های خود طی سال های اخیر، از این که کار سختی را آغاز و کمی خشن تر بازی کند، نمی ترسد و این فیلم تازه را با شوق فراوان بازی کرد.

2. اگه می تونی منو بگیر (Catch Me If You Can)

با این که تام هنکس همواره در فهرست عظیم ترین و معروف ترین بازیگران هالیوود واقع شده است، اما نمی توان فراموش کرد که او یکی از توانمندترین بازیگران آمریکا هم محسوب می گردد. هنکس در نقش کارل هنرتی مامور اف بی آی، در پی شخصی با بازی لئوناردو دی کاپریو است که نقش اصلی را بسیار عالی بازی می نماید. عصبانیت و کلافگی گیج نماینده در یک تعقیب و گریز موش و گربه ای که ناموفق است، جای خود را به یک دلسوزی پدرانه می دهد.

لئوناردو دی کاپریو و کریستوفر واکن برای این فیلم مورد تحسین نهاده شدند، اما این اتفاق برای هنکس رخ نداد. این فیلم درکل یکی از پیچیده ترین کارهای اسپیلبرگ است و یک جریان نهفته غم انگیز در آن وجود دارد که ممکن است مخاطبان را هنگام تماشای دوباره شگفت زده کند. این جریان در اصل داستان پسربچه ای وحشت زده است که برای محافظت از خود در برابر واقعیت های سخت زندگی، ماجراهایی را پشت سر می گذارد.

1. نجات سرباز رایان (Saving Private Ryan)

اسپیلبرگ برای این حماسه جنگی 1998 اسکار برترین کارگردانی را گرفت، در حالی که جایزه اسکار برترین فیلم را از دست داد و به فیلم شکسپیر عاشق (Shakespeare in Love) باخت. بیشتر موفقیت فیلم به بازی هنکس در نقش کاپیتان میلر مربوط می گردد. برش های او در سکانس ساحل اوماها چشم انداز ای از انسانیت را ایجاد می نماید. شوک و وحشت ناشی از وحشی گری این صحنه در چهره هنکس نمایش داده می گردد و احساسات اسپیلبرگ را در ادامه فیلم پایه ریزی می نماید.

وقتی اسپیلبرگ خیلی مهربان و آرام می گردد، هنکس سرسخت و مصمم می ماند، یعنی همان کاپیتانی که هر سربازی از او پیروی می نماید و مصمم هستند که خونریزی ابتدای فیلم را تکرار ننمایند. این یک بازی شنماینده از ابتدا تا انتهای فیلم و شاهدی بر همکاری این دو هنرمند مشهور است. فیلم نامه اسپیلبرگ بسیار سخت و پیچیده است و تعادل بین فیلم و احساسات شدید همراه با انسانیت و حقیقت را برقرار می نماید.

منبع: Screenrant