انتها کاستروها در کوبا - آموزشگاه ما

به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، رائول کاسترو که در نشست سال 2016 اعلام کرده بود، قصد دارد در هشتمین نشست کنگره از دبیرکلی حزب کمونیست استعفا دهد، سال 2018 اولین گام را به این منظور برداشت و با اعلام اینکه دیگر نمی خواهد رئیس جمهوری کوبا باشد، زمینه را فراهم کرد تا مجلس، کرسی ریاست جمهوری را به میگل دیاز کانل بسپارد. او اکنون نیز در نشست سه روزه حزب کمونیست کوبا قصد دارد، دومین و آخرین گام را در این خصوص بردارد و از ریاست حزب کمونیست کنار برود تا همانطور که پیشتر در مصاحبه ای گفته بود، بنشیند و به نوه هایش نگاه کند و کتاب بخواند. اما این گام نهایی، مردم کوبا را که از سال 1959 کاستروها را حاکم مطلق خود می دیدند وحشت زده کرده است. آنها نگران آینده خود و کشورشان هستند که چندین دهه است توسط امریکا در انزوا نگه داشته شده است.

به گزارش ان بی سی نیوز، رائول کاسترو در حالی بازنشسته می شود که کوبا به عنوان یکی از آخرین کشورهای کمونیست جهان، با چالش های زیادی دست و پنجه نرم می کند. اقتصاد این کشور سال 2020 به دلیل پاندمی کرونا، 11 درصد کوچک تر شد. تحریم های امریکا علیه این کشور نیز که در دوره باراک اوباما امید به حذف آنها می رفت، توسط دونالد ترامپ سخت تر شدند. دولت نیز فاقد ارز لازم برای واردات غذا و واکسن کرونا است. همه اینها باعث شده برخی خانواده های کوبایی فقیرتر از قبل شده و کمربندها را محکم تر ببندند. هرچند تلفات کوبا در پاندمی کووید19 نسبت به سایر کشورها اندک است، اما به هر حال کرونا نیز یکی از عوامل نگران کننده برای مردم کوبا است. با توجه به مجموع این مسائل که باعث افزایش نارضایتی عمومی هم هست، می توان براحتی گفت، کوبا در یکی از سخت ترین برهه های تاریخی خود قرار گرفته است. در واقع شرایطی که امروز کوبایی ها تحمل می کنند، تنها تا حدودی مشابه شرایط این کشور در دهه 1990 و بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی است. اما این دو دوره یک تفاوت برجسته با هم دارند. سختی ها و مصائب دهه 1990 تحت حاکمیت فیدل کاسترو که از کاریزمایی فوق العاده برخوردار بود، باعث شد، مردم بیش از قبل با یکدیگر متحد شده و به نبرد با مسائل بروند. اما اکنون، کوبا در فقدان فیدل، فاقد اتحاد و انسجام پیشین است.

با این حال کارشناسان و تحلیلگران درباره کوبای بدون کاستروها نظرهای متفاوتی دارند. ویلیام لئو گراند استاد دانشگاه امریکایی در کوبا، معتقد است: کناره گیری رائول از ریاست حزب کمونیست، دست دیاز کانل را برای انجام اصلاحاتی که خیلی پیش از این باید انجام می شد، باز می گذارد. اشاره او به طرحی است که دیاز کانل سه ماه پیش امضا کرد. این طرح که پیش از این در کنگره ارائه شده بود، سیستم ارز دوگانه در این کشور را یکپارچه می کند. در نقطه مقابل او آلینا لوپز، مورخ کوبایی می گوید: آنها هرگز نمی توانند یک تغییر واقعی در کوبا ایجاد کنند، زیرا هر تغییری مستلزم انتقاد از خویش است. و البته بیلبوردهایی که این روزها در هاوانا در نزدیکی مقر برپایی کنگره حزب کمونیست به چشم می خورد و بر آنها با رنگ قرمز کلمه تداوم دیده می شود نیز گویای همین امر است و نشان می دهد، هر تغییری در کوبا، محکوم به کندی حرکت است.

در این میان برخی هم معتقدند، سخت بتوان کوبا را فارغ از کاستروها دید و حتی با بازنشستگی رائول هم انتظار می رود او همچنان با نفوذترین فرد در کوبا باقی بماند. به گزارش فرانس 24، کارلوس آلزوگارای، دیپلمات پیشین کوبایی می گوید: حتی فکر اینکه رائول کاسترو از زندگی سیاسی دست بکشد هم سخت است. او همیشه خواهد بود. همانطور که وقتی دنگ شیائو پینگ، از سیاست چین کنار رفت، همچنان حضور زنده داشت و حرف آخر را می زد.