بیل گیتس: فرصتی برای از دست دادن نداریم - آموزشگاه ما

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

بیل گیتس، مؤسس و مشاور فناوری شرکت مایکروسافت بتازگی کتابی درباره راه چارههای پیشگیری از بحران های اقلیمی منتشر نموده است. به همین بهانه کانی هدگارد که خود روزی نماینده اروپا در مسائل اقلیمی بوده است، با او در این باره به بحث نشسته است.

همان طور که در کتابتان هم اشاره کردید افراد در ابتدا بسختی می توانستند زندگی بدون گازهای گلخانه ای را تصور نمایند اما کم کم دانشمندان به جایی رسیدند که همه این باورها محو شد. چطور شما توانستید روی باورهایتان پافشاری نموده و دیگران را نیز با خود همسو کنید؟

دنیا امروز با آنچه من در ابتدای مطالعاتم تجربه کردم، تمایزات بسیاری دارد. حالا ما بیشتر از گذشته درباره تبعات این معضل آگاهی داریم. اما همچنان برای افراد کاهش ها بدون محو کامل آن کافی نیست و بسختی می توانند نوآوری های لازم برای این کار را بپذیرند. من در کتابم آنچه را که مرا به این راه کشاند شرح دادم امیدوارم برای دیگران نیز همین تأثیر را داشته باشد و از طرفی به همه حامیان اقلیم ها تأکید می کنم جهت حذف و کاهش گازها را طوری پیش بگیرند که دنیا را در جهت درست قرار دهد.

شیوع کووید-19 نه تنها هزینه نادیده دریافت علم را به دنیا نشان داد بلکه ثابت کرد که تغییر سریع و بلند مدت الگوهای رفتاری غیرممکن نیست. اما نکته دیگر نیز که درسی مهم به ما داد کاهش 10 درصدی گازهای گلخانه ای است که به دلیل محدودیت های شهری و پروازی ایجاد شده است. این پاندمی چه درس های دیگری مرتبط با تغییرات اقلیمی برای دنیا داشت؟

ما در این روزها دریافتیم که کاهش پروازها یا ترددهای شهری کافی نیست. بلکه ما احتیاج به ابتکار عمل های بسیاری داریم تا در چارچوب آن تمامی این ترددها و هر آنچه به اقتصاد مدرن مربوط می گردد بدون افزایش گازهای گلخانه ای برقرار باشد. به عقیده من این می تواند از چالش فراوری واکسن هم جدی تر باشد. اما به هر حال این کار احتیاجمند همکاری دولت ها در همه سطوح و با بخش خصوصی است. ما نیز همان طور که این روزها متعهد به زدن ماسک و فاصله اجتماعی هستیم باید نقشی برای خود در این کاهش آلاینده ها قائل باشیم. در این راه، بهره گیری از فراوریات بدون کربن مانند خودروی الکتریک و امثال آن می تواند راهی آسان و کم هزینه باشد.

شما معتقدید بحران تغییرات اقلیمی مانند شیوع کرونا با بهره گیری از دانش و نوآوری تمام خواهد شد، چه تجربیاتی شما را به این باور رسانده است؟

من به چشم خودم تأثیرات سرمایه گذاری بر تحقیقات و پژوهش ها بر دنیا را دیده ام. محققان با حمایت اقتصادی دولت و شرکت های امریکایی به دستاوردهای بسیاری در حوزه انرژی های نو رسیدند و توانستند صنعت رایانه شخصی را ابداع نمایند. حتی در جهت تغییرات اقلیمی نیز من کارهای شگفت انگیزی را دیده ام. بسیاری از کارخانه ها هستند که به وسیله روش غیرکربنی اقدام به فراوری سیمان و فولاد می نمایند و با ذخیره سازی الکتریسیته پاک به پرورش گیاهان، حیوانات، حمل و نقل و خنک کردن خانه ها اقدام می نمایند. شاید اینها در جهت حذف گازهای گلخانه ای کافی نباشد اما هر یک به خودی خود می توانند دنیا را متحول نمایند.

همان طور که اشاره کردید ما برای نوآوری علاوه بر ابزار به سیاست های نو نیز احتیاج داریم. در حال حاضر بسیاری از کشورهای اروپایی و حتی چین در این جهت قدم گذاشته اند. به طور مثال اروپایی ها مکانیسم اقتصادیات بر افزایش دی اکسید کربن را اعلام نموده اند. آیا این تغییر سیاست و مکانیستم تطبیق مرز کربن می تواند مؤثر باشد؟

قیمت گذاری روی کربن یکی از سیاست هایی است که می تواند تغییر ایجاد کند. در واقع ما به اندازه فناوری ها احتیاجمند نوآوری در سیاست هستیم. امروز زمان آن است که ما سیاست و فناوری هوشمندانه دنیا را به سمت حذف گازهای گلخانه ای سوق دهیم و من با تمام قوا برای پیشرفت و حمایت از سیاست های جسورانه برای دستیابی به اهداف اقلیمی عمل خواهم کرد.

همان طور که گفتید دولت ها سعی در تبیین قوانینی دارند که علاوه بر همه معضلات، کاهش گازها را نیز شامل گردد اما این قانون بسختی به دست می آید چراکه بسیاری از فراوری نمایندگان به استانداردهای بالا و دیگر تغییرات هزینه بر واکنش نشان می دهند. برای این مشکل چه راه چارهی وجود دارد؟

دولت ها باید وارد عمل شوند تا سیستم انرژی زمین با سرعت تغییر کند. سرمایه گذاران بخش خصوصی به تنهایی موفقیتی نخواهند داشت مگر اینکه در فضای رقابتی قرار بگیرند که دولت ها می توانند آن را ایجاد نمایند. به همین دلیل معتقدم نوآوری فقط فناورانه نیست بلکه در سیاست و تجارت نیز دخیل است و در این راه احتیاجمند سیاستگذاران خلاق و خوشفکر هستیم.

در این راه نقش دانشگاه ها چگونه است؟

دانشگاه ها فضای ایده پروری و توسعه فناوری پاک را ایجاد می نمایند. به عبارت دیگر دانش، مطالعه و مهندسی دانشگاه های دنیا مهمترین فاکتور در دستیابی به کاهش گازهای گلخانه ای است. در عین حال مؤسسات آکادمیک باید روابط اساتید را گسترده تر نموده و فضای ارتباطی پروهشگر و سیاستگذار و همچنین بازار و کارخانه را فراهم آورند. این بخش مهمترین راه پیشگیری از بحران اقلیمی است.

همان طور که شما نیز اشاره کردید تغییرات اقلیمی نامناسب، طبقه فقیر را با آسیب جدی روبه رو می نماید. اما به طور مثال در امریکا سیستم فاقد کربن انرژی الکتریکی، برای قشر کم درآمد قابل خرید نیست و کشورهای در حال توسعه نیز با مسائل بیشتری روبه رو هستند. چگونه باید با این چالش روبه رو شد؟

این موضوع بسیار مهم است. کشورهای کم درآمد یا با درآمد متوسط در حالی که هر روز فقیرتر می شوند احتیاجمند انرژی بیشتری هستند اما باید این انرژی پاک به اندازه سوخت های فسیلی ارزان باشد. پس اگر رهبران کشورهای غنی یا کارخانه ها چاره ای برای تأمین این کمبود دنیای یابند مسائل حل خواهد شد. بسیاری از مؤسسات تحقیقاتی که من با آنها کار می کنم روی این فرضیه در حال تحقیق هستند.

شما از جمله رهبران تجاری هستید که علنی بر نقش اساسی دولت ها در تحولات عظیم تأکید دارند، آیا ما با چالشی که لازمه نقش اساسی بخش عمومی باشد روبه رو هستیم؟

تغییرات به سمت انرژی پاک احتیاجمند همکاری بخش دولتی و خصوصی است. به عبارتی نقش دولت ها بسیار اساسی است اما این به این دلیل است که تا به امروز آنها در این بعد عملکرد زیادی داشته اند. در واقع باید هدفگذاری ها بر پژوهش های آزمایشگاهی باشد که به فراوری انبوه می رسند. بنابراین ما احتیاجمند سیاست هایی برای تسریع خط لوله نوآوری از پژوهش به فراوری انبوه هستیم.

در جایی از کتابتان نوشته اید راه چاره فراوری مواد بدون گاز گلخانه ای، کاهش کالاها است. اما بعضی ها ادعا کردند که کاپیتالیسم وابسته به مصرف بیشتر و بهتر است. آیا برون رفت از بحران اقلیمی به شکل گیری نوع جدیدی از کاپیتالیسم در قرن 21 وابسته است؟

همچنان فکر می کنم ثروتمندان دنیا می توانند و باید از بعضی چیزها بگذرند. ما در سال 2050 به سطح دو برابر مصرف انرژی می رسیم و این شرایط در کشورهای فقیر یا با درآمد متوسط بیشتر است. اما این رشد باید همراه با زندگی سالم تر و شاداب تر باشد. بنابراین نباید معضل آب و هوایی را وخیم تر کنیم. پس همچنان احتیاجمند فناوری های ارزانی هستیم که بتواند برای همه دنیا در این جهت کارآیی داشته باشد.

کتاب شما درباره راه های پیشگیری از بحران های اقلیمی است و آنچه می توان در این راه انجام داد. آیا واقعاً فکر می کنید در برهه فعلی با یک اقدام جمعی می توانیم کاری از پیش ببریم؟

همان طور که در خاتمه کتاب هم نوشته ام من اساساً خوشبینم چون معجزه فناوری و کارایی مردم را دیده ام. اما باید با یک سیاست، فناوری و ابزار تجاری درست در یک دهه آینده بر رساندن دنیا به نقطه صحیح کوشش کنیم تا در سال 2050 بتوانیم به حذف کامل گازهای گلخانه ای برسیم. فرصتی برای از دست دادن وجود ندارد.

منبع: Project Syndicate