کشف لایه عضلانی جدیدی در فک انسان! - آموزشگاه ما

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، به نظر می رسد بدن انسان هنوز هم برای دانشمندان شگفتی های تازه ای دارد، چرا که به تازگی یک لایه عضلانی که تا به امروز مورد توجه قرار نگرفته بود، در قسمت فک پایینی کشف شده است.

محققان دانشگاه بازل در سوئیس یک لایه عضلانی اضافی را در ماهیچه جَوِشی پیدا کردند که در پشت گونه های ما قرار گرفته است و نقش مهمی در یاری به جویدن ما دارد.

ماهیچه جَوِشی (Masseter muscle) که با نام های عضله مضغ، عضله ماضغه یا عضله جونده نیز شناخته می گردد، ماهیچه ای است در سر بدن انسان و جانوران قرار گرفته است.

این ماهیچه در گیاه خواران بسیار نیرومند است و به آن ها برای جویدن رستنی های خوراکی یاری می نماید و در انسان یک جفت از این عضله، قوی ترین عضله در بدن انسان است.

ماهیچه جوشی قبلاً به عنوان اینکه دارای یک قسمت سطحی و یک قسمت عمیق است، توصیف شده بود، اما پس از اینکه دانشمندان 12 سر اهدا شده انسان به آزمایشگاه را تشریح کردند، لایه دیگری که حتی عمیق تر است را پیدا کردند.

این لایه جدیدی که دانشمندان آن را M. masseter pars coronoidea (قسمت کورونوئیدی عضله جوشی) نامیده اند، با فشار دادن دست به پشت فک هنگام جویدن قابل لمس است.

دکتر زیلویا مزی (Szilvia Mezey) از دپارتمان زیست پزشکی دانشگاه بازل در بیانیه ای گفت: این بخش عمیق از عضله جوشی به وضوح از دو لایه دیگر از نظر راستا و عملکرد قابل تشخیص است.

وی می گوید، آرایش رشته های عضلانی نشان می دهد که این لایه در تثبیت فک پایین نقش دارد. بعلاوه به نظر می رسد تنها بخشی از ماهیچه جوشی است که می تواند فک پایین را به سمت عقب (به سمت گوش) بکشد.

مزی و تیمش این کشف را با تشریح 12 سر انسان میسر کردند که پس از اهدا به آزمایشگاه در فرمالدهید نگهداری می شدند.

مطالعات قبلی امکان وجود یک عضله سوم را در دستگاه جَوِشی مورد بحث قرار داده بود، اما دانشمندان این منطقه را به دو لایه تقسیم نموده بودند، زیرا نتوانستند روی یک استاندارد به توافق برسند.

اگرچه مطالعات پیشین، وجود یک لایه سوم را حدس زده بود، اما بسیاری از آن ها آن را در نواحی مختلف فک در نظر گرفته بودند.

پروفسور ینس کریستوف تورپ از دانشگاه بازل در بیانیه ای گفت: با توجه به این توصیفات متناقض، ما می خواستیم ساختار عضله جوشی را دوباره به شکل جامع آنالیز کنیم.

وی اضافه کرد: اگرچه عموماً فرض بر این است که تحقیقات آناتومیکی در 100 سال گذشته هیچ چیزی را نادیده باقی نگذاشته است، اما یافته های ما کمی شبیه به جانورشناسان است که گاهی گونه جدیدی از مهره داران را کشف می نمایند.